Η δεύτερη Ελληνίδα ηρωίδα που εκτελέστηκε στη Βιέννη στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η Ιουλία Μπίμπα.
Η Μπίμπα ανήκε σε μία επίλεκτη ομάδα αγωνιστών με τον τίτλο «Ουλαμό Καταστροφών» εντός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ («Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων»). Αυτή υπό τον ιδρυτή της οργάνωσης, αεροπόρο Κώστα Περρίκο, ήταν υπεύθυνη για κάποια από τα εντυπωσιακότερα σαμποτάζ σε βάρος των ναζί στην Αθήνα το 1942. Τα μέλη του «Ουλαμού Καταστροφών» κατασκεύαζαν τις βόμβες που χρησιμοποιήθηκαν στις επιχειρήσεις αυτές στο σπίτι της Μπίμπας, η οποία στη συνέχεια τις μετέφερε στα σημεία των σαμποτάζ. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 πραγματοποιήθηκε η πιο σημαντική αντιστασιακή ενέργεια του «Ουλαμού Καταστροφών», η βομβιστική επίθεση εναντίον των γραφείων της ΕΣΠΟ («Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση»), της μεγαλύτερης ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης στην Κατοχή. Η ΕΣΠΟ είχε βασικό στόχο της την ενεργή υποστήριξη της πολεμικής προσπάθειας των Γερμανών. Σε αυτή συμπεριλαμβανόταν η αποστολή Ελλήνων εργατών στα γερμανικά πολεμικά εργοστάσια και η συγκρότηση μίας ελληνικής μεραρχίας που θα πολεμούσε στο Ανατολικό Μέτωπο στο πλευρό των Γερμανών. Εξαιτίας της καταστροφής των γραφείων της ΕΣΠΟ, το δεύτερο σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Προκειμένου να μην κινήσει τις υποψίες των Γερμανών, η Ιουλία Μπίμπα μετέφερε τη βόμβα που προοριζόταν για την ΕΣΠΟ από το σπίτι της μέσα σε πάνινη τσάντα που καλυπτόταν με χόρτα. Ήταν 10 κιλών και τόσο ισχυρή που ισοπέδωσε το τριώροφο κτήριο στο κέντρο της Αθήνας όπου στεγάζονταν τα γραφεία της ΕΣΠΟ καθώς και της Μυστικής Υπηρεσίας του Γερμανικού Στρατού. Η υπηρεσία αυτή που τέθηκε εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε υπεύθυνη για τη σύλληψη αντιστασιακών, κυρίως ασυρματιστών που έστελναν πληροφορίες στο Συμμαχικό Στρατηγείο στο Κάιρο για τις γερμανικές δυνάμεις στην Ελλάδα.
Η βομβιστική επίθεση εναντίον της ΕΣΠΟ ήταν η μεγαλύτερη πράξη σαμποτάζ που είχε γίνει μέχρι τότε από αντιστασιακή οργάνωση σε αστικό ιστό χώρας που είχε κατακτηθεί από τους ναζί. Η ενέργεια αυτή χαιρετίστηκε από τους συμμαχικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Στις 11 Νοεμβρίου 1942, κατόπιν προδοσίας, οι Γερμανοί συνέλαβαν στο κρησφύγετό τους σημαντικά μέλη της ΠΕΑΝ, συμπεριλαμβανομένων του Κώστα Περρίκου και της Ιουλίας Μπίμπα, καθώς και της οργάνωσης του Ιβάνωφ που φιλοξενούνταν στον ίδιο χώρο. Η Ιουλία Μπίμπα υπέστη άγρια βασανιστήρια από τους Γερμανούς για να την εξαναγκάσουν να αποκαλύψει πληροφορίες για την ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ και της Μυστικής Υπηρεσίας του στρατού τους, καθώς και για τους αντιστασιακούς που την είχαν κάνει. Το μόνο που η Μπίμπα τους είπε ήταν ότι είχε ενεργήσει μόνη της και αυτοβόλως. Αυτή και οι περισσότεροι άλλοι αντιστασιακοί της ΠΕΑΝ που συνελήφθησαν μαζί της καταδικάστηκαν σε θάνατο από το γερμανικό στρατοδικείο στην Αθήνα. Ο Κώστας Περρίκος και οι άνδρες συναγωνιστές του εκτελέστηκαν διά τυφεκισμού στην Καισαριανή. Οι Γερμανοί συνέχισαν να βασανίζουν της Μπίμπα ακόμη και μετά την καταδίκη της, ελπίζοντας ότι θα έσπαγε και θα τους αποκάλυπτε πληροφορίες για την ελληνική Αντίσταση. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, και τότε τη μετέφεραν στη Βιέννη όπου εκτελέστηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1943 στη λαιμητόμο του Περιφερειακού Δικαστηρίου της Βιέννης.
Λεπτομέρειες για την τέλος αυτής της ηρωίδας έγιναν γνωστές στην Ελλάδα επτά δεκαετίες αργότερα, μέσω του βιβλίου των Παντελή Βατάκη, Κωνσταντίνου Λαγού και Βασίλη Φίλια, Κωνσταντίνος Δ. Περρίκος (1905-1943)> Η Βιογραφία ενός Ήρωα, Εκδόσεις Μένανδρος, Αθήνα 2017
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα γεγονότα που οδήγησαν στη σύλληψη και θανάτωση της Ιουλίας Μπίμπα στα αγγλικά, εμπεριστατωμένα από τη σχετική βιβλιογραφία και καταγεγραμμένα από τον ιστορικό Κωνσταντίνο Λαγό.